75 jaar geleden studeerde de eerste lichting leerlingen af aan het Xaverius-college. Ze werden daardoor automatisch oud-leerlingen.

De eigenlijke stichting van Oxaco (Oud-leerlingen Xaveriuscollege) gebeurde pas in juli 1942, toen P.Caron op een collegetrap aan Miel Hermans vroeg of hij geen zin had om een vereniging van oud-leerlingen op te richten.

Eerste voorzitter werd Jos Plasmans (41LG), ondervoorzitter Miel Hermans (42Eco), secretaris Emiel Lambert (42LG), maar P.Caron was als proost de drijvende kracht. Het is verbazingwekkend hoeveel tijd hij aan Oxaco besteedde.

Drie kernwoorden voor die eerste generatie waren : dynamisch, christelijk en vriendenkring. Een ondefinieerbaar samenhorigheidsgevoel. Tijdens de oorlog organiseerde men een aantal trektochten, en ging men samen kamperen. Later ontstonden er onderafdelingen zoals Oxaco-Leuven, later tot “Reuzegom” herdoopt. (Deze studentenclub bestaat nog altijd, maar heeft niet zoveel meer met Oxaco te maken.) Verder ontstonden een bediendenkring, Oxacon (voor verloofde Oxacoërs !), Oxaco-Handel, Roxaco en Oxaco-Gent.

In januari 1943 verscheen het eerste contactblad “Custos, quid de nocte ?”, maar op 1 oktober 1945 verscheen “Vaert Wel”, het maandblad van oud-leerlingen (dat pas in 2010 ophield te bestaan).

In de naoorlogse jaren werden bals ingericht en werd toneel gespeeld. Ook ontstonden in 1948 de eerste sportclubs : Oxaco-voetbal en Oxaco-tennis, opgevolgd in de jaren ’50 door Oxaco-basket en Oxaco-volley. (Oxaco-boogschieten is pas veel later ontstaan). Pater De Schrijver volgt pater Caron als proost op.

In de jaren ’60 organiseerde Oxaco auto-rally’s (de eerste in 1963) en nam deel aan internationale congressen. In 1964 werd Hugo Schiltz  verkozen tot voorzitter van de Vlaamse Federatie van Oud-leerlingen. In die periode werd ook “Ginnoengagap” opgericht voor oud-leerlingen die in Antwerpen voortstudeerden, maar deze club heeft niet zolang bestaan.

Een belangrijke datum is 1971 met de stichting van Capenberg in Boechout. Paters en oud-leerlingen werkten samen om een uniek project te verwezenlijken: een combinatie van sporten en een bejaardentehuis “Huize Stracke”. Het werd een ontmoetingsplaats voor jong en oud en voor talrijke activiteiten van en voor oud-leerlingen. “Capenberg-Oxacocentrum” is nog altijd de thuisbasis van de sportclubs, maar ook van de Oxaco-en Xaco-senioren (=oud-leraars van het college).

De jaren ’80 werden gekenmerkt door het organiseren van enkele Xaveriusdagen, die druk werden bijgewoond. Er stond zelfs een gigantische tent op de speelplaats en er had een opgemerkt optreden plaats van “Luc van Brussels Flying Circus”, een groep uitgelaten collegeleraars in korte broek, verkleed als koor. Andere Xaveriusdagen hadden een wisselend succes.

In 1985 werd gestart met een Seniorenclub, dit onder impuls van alweer Miel Hermans. De Oxaco-senioren zijn ondertussen één van de onder-afdelingen met een indrukwekkend programma van lezingen, daguitstappen en zelfs verre reizen, dit onder leiding van een dynamisch bestuur.

In 1989 werd de eerste “Oxaco-kwis” georganiseerd op Capenberg. Deze activiteit werd telkens druk bijgewoond door meer dan 30 ploegen en hield het zowat 20 jaar uit.

In 1992 werd dan het 50-jarig bestaan van Oxaco gevierd met de uitgave van een jubileumboek “Op het kruispunt van vele wegen”, en een “Repertorium van alle afgestudeerde oud-leerlingen”. Ook was er een tentoonstelling “Xaco schrijft” met publicaties van heel wat oud-leerlingen.

Al die jaren werd Oxaco geleid door heel wat bekwame en bezielde voorzitters en bestuursleden. “Vaert Wel” had een hele reeks enthousiaste redacteurs. Maar bij het verdwijnen van dit – toch wel uniek – oud-leerlingenmagazine, was het net of Oxaco niet meer bestond.

Onder impuls van een aantal oud-leraars (tevens oud-leerlingen) werd de viering van 75 jaar Oxaco aangepakt om met een nieuw bestuur en met een gloednieuwe website van start te gaan.

We beginnen dit jubileumjaar al een beetje vroeger dan de officiële stichtingsdatum en hopen dat 1 oktober de start mag zijn van een volgende mooie “Oxaco”periode.

Ivo Vermeiren